رزین تبادل یونی ماتریس پلیمری حل نشدنی است که حاوی یون های نا پایدار قادر به تبادل با یون در محیط اطراف است. این رزین ها به چهار دسته تقسیم می شوند:
رزینها بر حسب گروه عامل تعویض متصل به پایه پلیمری رزین به چهار دسته تقسیم میشوند:
رزینهای کاتیونی قوی SAC) Strongacidis Cation)
رزینهای کاتیونی ضعیف WAC) Weak acidis Cation)
رزینهای آنیونی قوی SBA) Strongbasic anion)
رزینهای آمونیونی ضعیف WBA) Weak basic anion)
رزینهای کاتیونی ضعیف قادر به جذب کاتیونهایی هستند که به قلیائیت آب مرتبط است و قادر به جذب کلیه کاتیونهای موجود در آب نمیباشند.
مزیت رزینهای کاتیونی ضعیف بازدهی بالای آنها در مقایسه با رزینهای کاتیونی قوی میباشد، در نتیجه باعث تولید پساب کمتر در احیاءهای مکرر میگردد.
رزینهای آنیونی قوی قادر به جذب کلیه آنیونهای موجود در آب میباشد.
رزینهای آنیونی ضعیف قادر به جذب آنیون اسیدهای قوی نظیر اسیدسولفوریک، کلریدریک و نیتریک میباشد. رزینهای آنیونی ضعیف مقاومتر از رزین آنیونی قوی بوده و به همین جهت در سیستمهای تصفیه آب کاربرد بیشتری دارند.
رزین کیلیت - رزین کیلیت دارای گروه های عاملی ویژه ای است که شامل دو یا چند اتم الکترون دهنده است که یک اتم فلز تشکیل را می دهند. کلاس های گروه های عاملی این نوع رزین که از اهمیت صنعتی برخورد دارند، شامل اسیدهای phosphonic، اسیدهای آمینه و کربوکسیلیک و ترکیبات گوگرد می باشند. رزین هایی که دارای قابلیت های فلزی کیلیت شدن آن هایی هستند که حاوی اسید aminophosphonic یا اسید iminodiacetic یا سایت های تیول می باشند. رزین حاوی Nmethylglucamine را قابلیت های انتخابی برای بورون هستند.
رزین نوع ژلی - هیچ ساختار منافذ دائم برای رزین های نوع ژل وجود ندارد.این منافذ به طور کلی بسیار کوچک در نظر گرفته می شود ، معمولا بزرگتر از 30A نیستند، و به عنوان از منافذ gelular یا منافذ مولکولی شناخته می شوند. رزین نوع ژل به معمولا شفاف است.